මගේ නම නිසල්.මම පොඩිකාලේ ඉදන් හැදුනෙ වැඩුනෙ මෙහෙ.ඉස්කෝලේ ගියේ,පන්ති ගියේ,සෙල්ලම් කලේ සේරම මෙහේ ...ඉස්සර අපේ හිටිය ලොකු සෙට් එකක්..අපේ ගැන්සියේ..එකේ ඉදන් දහයට ගනින්න බැරි කාලේ ඉදන් අපි පස් දෙනා එකටමයි මොන දේ කලත්..ඒ කාලේ පොඩි උනත් අපිට වඩා චන්ඩි අහල ගම් හතවත් නැතුව ඇති කියල තමා හිතාගෙන හිටියේ..
මොනවා උනත් ඒ අතීතෙ මාර ලස්සනයි.. අපි එක බත් එක බෙදාගෙන කාල,එකම ඇදුම මාරුකරගෙන ඇදල,පන්ති ගිහින් එන්න තියෙන සල්ලි වලින් කඩචෝරු කාල පයින් ආව කාලයක් තිබුන..ඒ වගේම වලියකදී උනත් අපි එකා වගේ හිටිය...
පස්සෙ කාලයක් යනකොට සාමාන්‍ය පෙළයි උසස් පෙළයි කියන විබාග ටික අහවර උනා.දැන් පන්ති නෑ ඉස්කෝලෙ නෑ.උදේ ඉදන් රෑ වෙනකම්ම දවල්ට කන්න එන්නෙ නැතුව රෑ වෙනකම් සෙල්ලං කරපු කාලයක් තිබුන..කොයි වෙලේ බැලුවත් එක්කො අපි ග්‍රවුන්ඩ් එකේ,නැත්නම් ටවුන් එකේ..
ඔහොමත් කාලයක් ඉන්නකොට රස්සා කියන බර අපේ ඔලු වලට තදින්ම වද දෙන්න ගත්ත..මේකට ලොකුම හේතුව උනේ ගෙවල් වල අයගෙ බර බරේ ... පස්සෙ මේක අපේ ඔලු වලට මහා බරක් වෙන්න ගත්ත,,අර සුන්දර කාලෙට කණකොකා හඩන්න ලගයි කියල අපිට තේරුනා...එත් මොන දේ උනත් ඒ මිතුරුකම හැමදාටම තියෙනව කියලත් අපි ඉර හද වගේ විශ්වාසෙන් දැනගෙන හිටියෙ..
පස්සෙ පස්සෙ
"මචං සචිය... පහයි බං වෙලාව වරෙන් යන්න තේ පාරක් දාගෙන එන්න..ඔහොම හම්බ කරන්නෙ කාට දෙන්නද බං.."
ඔරලෝසුවේ පහ සටහන් වෙන්න මොහොතකට පෙර ගිහාන්ගේ ගාන්ටාරය කනගාව වදින්න පටන් ගත්ත.මු මොනා නැතත් කන බොන දේවල් වලට වෙලාවට වැඩ කරන එකෙක්.ඒ අතින් මුන් තමා යාළුවො.ඊලග විනාඩියෙ මලත් දැන් බඩ පැලෙන්න කාල.
"ටිකක් ඉදහන් මේ පොඩි වැඩක් ඉවර කරලා එන්නම්."
"මෙන්න මෙහෙ වරෙන් බං යන්න"
තව වචනයක්වත් කියන්න දෙන්නෙ නැතුව මු මාව ඇදගෙන ගියා.මුටනම් පුදුම තේ උණක් තියෙන්නෙ.කොහොම හරි වෙලාවට ඇවිත් ඔෆිස් ඒකෙන දෙන තේ එකත් වරද්දන්නෙ නැතුව බොන එකෙක් මු.
වෙනද වගේම මූ බොරු කියන්න ගත්ත.මාත් ඉතිං ඔව් නෑ බෑ කියාගෙන අහගෙන හිටිය.නැතුව හරස් ප්‍රශ්න අහන්න ගියානම් මේ කන්කරච්චලේ තවත් අහන් ඉන්න වෙන එක විතරයි වෙන්නෙ..
01
හාත්පසම ගිලී තිබුන ගණ අන්ධකාරය කෙමින් කෙමින් තමාගේ රාජකාරිය අවසන් කරන්න සැරසෙත්ම උදේම ඇද ලග ඉදන් මහ හයියෙන් බෙරිහන් දෙන කුළු මී හරක මොකාද කියල බලන්න ඇනුමක් දෙකක් ඇර නැගිට්ටේ හරියට මාස ගානක් එක දිගට නිදාගත් අයෙකු ලෙසිනි .
"අඩෝ මොනාද බං කරන්නෙ උබ තාම නිදිද.ලැජ්ජයිනෙ බං ආ ... ටිකක් අපි වගේ වේලාසන ඇහැරිලා ෆුල් ෆිට් එකේ ඉදහන්කෝ."
ගයාන් කාරය අද කුකුල කරේ තියන්නම අපේ ගෙදර ඇවිත් තියෙන්නෙ මොකද කියල මට හිතාගන්න බැරි උනා.කෝකටත් කියල මම ෆෝන් එක අරගෙන වෙලාව බැලුවෙ මු කියනව වගේ එලි වෙනකම්ම නිදාගෙනවත්ද කියල බලන්න.
"මොනාද බං උදේ පාන්දරම කක්කුස්සි බර හැදිච්ච එකෙක් වගේ බෙරිහන් දෙන්නෙ.ටිකක් නිදාගන්න දීපන්කො.උදේ පාන්දර වැඩක් නැත්තම් අන්න අපේ වත්ත පල්ලෙහා තණකොළ ටිකක් වැවිල තියෙනව , ඔය කොහෙන්හරි පොඩි බංකු කෑල්ලක් අරන් ගිහින් ඉදගෙන කාල වරෙන්.මෙතන පාන්දරම මට පව් නොදී."
